Glukozuria Mózgowa (Typu Austina Leukodystrofia Metachromatyczna Typu Austina, Dziecięca Lipidoza Siarczkowa Austina)

Glukozynolan mózgowy typu Austina u niemowląt, znany również jako leukodystrofia metachromatyczna typu Austina, jest połączeniem glukozynolanów mózgowych i mukopolisacharydozy. Charakteryzuje się łagodną twarzą z zespołem Hurlera, mnogą dysplazją kości, ciężkimi objawami neurologicznymi i znacznym upośledzeniem umysłowym.

Czynnik etiologiczny

Wady genetyczne i brak sulfatazy sfingozyny (cerebrozydazy) galaktozylo-3-siarczanowej u naszego pacjenta były głównymi przyczynami tej choroby.

Nozogeneza

Podstawowym defektem biochemicznym tej choroby jest niedobór sulfatazy acylosfingozyno-3-galaktozylo-3-siarczanowej (cerebrozydazy), sulfatazy arylowej składającej się z trzech izoenzymów, sulfataz arylowych A, B i C. Gen zlokalizowany jest w 22q13. Zwykle sulfataza cerebrozydowa katalizuje odsiarczanie siarczanu galaktozylo-3-ylo-sfingozyny, mleczanów i siarczanu galaktozylo-sfingozyny. Ponieważ pacjenci z tą chorobą nie mają sulfatazy cerebrozydowej, powyższe glikozydy nie są całkowicie rozkładane i mogą powodować choroby z powodu nadmiernego odkładania się w mózgu.

Zmiany patologiczne tej choroby są najbardziej widoczne w istocie białej ośrodkowego układu nerwowego i nerwów obwodowych, a także mogą wystąpić w innych narządach wewnętrznych i tkankach. Niektóre neurony w tkance mózgowej zostały utracone, a astrocyty rozmnożyły się. Nastąpiła reakcja mikrogleju w głębszej korze, a struktura komórek korowych była nadal zachowana. Istota biała wykazała znaczną utratę neurofosfolipidów, podczas gdy włókna nerwowe w kształcie litery „U” były stosunkowo nienaruszone, ze zmniejszeniem liczby oligodendrocytów i odkładaniem się substancji w pozostałych oligodendrocytach i makrofagach okołonaczyniowych. Cytoplazmatyczne ciałka inkluzyjne zawierające substancje metachromatyczne obserwowano w jądrze zębatym móżdżku, podwzgórzu, wzgórzu, zwojach podstawy, mostku, komórkach rogu przedniego rdzenia kręgowego, komórki zwojowe korzenia nerwu rdzeniowego i komórki zwojowe siatkówki. Pod mikroskopem w świetle spolaryzowanym substancja metachromatyczna była żółto-zielona i ta substancja była dodatnia dla barwienia PAS oraz dla barwienia Sudan Black. Pod mikroskopem elektronowym wewnątrzkomórkowe ciałka inkluzyjne były hydrofilowe, a większość z nich była zlokalizowana w lizosomach. Inkluzje różniły się wielkością (> 1 μm) i większość składała się z koncentrycznych lub poziomo uwarstwionych struktur w przezroczystej matrycy, każda o grubości 6-8 nm. Inny typ ciałka inkluzyjnego składa się z amorficznego materiału otoczonego cienką warstwą (3-4 nm) wytworzoną przez zrąb. Na zewnątrz komórek znajdują się duże kuliste lub okrągłe materiały ziarniste, które pod mikroskopem są metachromatyczne. substancja metachromatyczna była żółto-zielona i ta substancja była dodatnia dla barwienia PAS oraz dla barwienia Sudan Black. Pod mikroskopem elektronowym wewnątrzkomórkowe ciałka inkluzyjne były hydrofilowe, a większość z nich była zlokalizowana w lizosomach. Inkluzje różniły się wielkością (> 1 μm) i większość składała się z koncentrycznych lub poziomo uwarstwionych struktur w przezroczystej matrycy, każda o grubości 6-8 nm. Inny typ ciałka inkluzyjnego składa się z amorficznego materiału otoczonego cienką warstwą (3-4 nm) wytworzoną przez zrąb. Na zewnątrz komórek znajdują się duże kuliste lub okrągłe materiały ziarniste, które pod mikroskopem są metachromatyczne. substancja metachromatyczna była żółto-zielona i ta substancja była dodatnia dla barwienia PAS oraz dla barwienia Sudan Black. Pod mikroskopem elektronowym wewnątrzkomórkowe ciałka inkluzyjne były hydrofilowe, a większość z nich była zlokalizowana w lizosomach. Inkluzje różniły się wielkością (> 1 μm) i większość składała się z koncentrycznych lub poziomo uwarstwionych struktur w przezroczystej matrycy, każda o grubości 6-8 nm. Inny typ ciałka inkluzyjnego składa się z amorficznego materiału otoczonego cienką warstwą (3-4 nm) wytworzoną przez zrąb. Na zewnątrz komórek znajdują się duże kuliste lub okrągłe materiały ziarniste, które pod mikroskopem są metachromatyczne. a większość z nich była zlokalizowana w lizosomach. Inkluzje różniły się wielkością (> 1 μm) i większość składała się z koncentrycznych lub poziomo uwarstwionych struktur w przezroczystej matrycy, każda o grubości 6-8 nm. Inny typ ciałka inkluzyjnego składa się z amorficznego materiału otoczonego cienką warstwą (3-4 nm) wytworzoną przez zrąb. Na zewnątrz komórek znajdują się duże kuliste lub okrągłe materiały ziarniste, które pod mikroskopem są metachromatyczne. a większość z nich była zlokalizowana w lizosomach. Inkluzje różniły się wielkością (> 1 μm) i większość składała się z koncentrycznych lub poziomo uwarstwionych struktur w przezroczystej matrycy, każda o grubości 6-8 nm. Inny typ ciałka inkluzyjnego składa się z amorficznego materiału otoczonego cienką warstwą (3-4 nm) wytworzoną przez zrąb. Na zewnątrz komórek znajdują się duże kuliste lub okrągłe materiały ziarniste, które pod mikroskopem są metachromatyczne.

Zmiany patologiczne w nerwie wzrokowym i nerwach obwodowych polegały na odcinkowej demielinizacji z odkładaniem się substancji metachromatycznych w komórkach Schwanna. Pod mikroskopem elektronowym substancja jest pleomorficzna i składa się z „ciał zebr”. Złogi metachromatyczne mogą być również obecne w komórkach nabłonka kanalików nerkowych i dróg żółciowych, komórkach gruczołów dokrewnych, komórkach miąższu wątroby i komórkach Kupffera.

Objawy kliniczne zaczęły się od 9 miesiąca do 2 roku życia. Najwcześniejsze objawy to nieprawidłowości behawioralne, pobudzenie, ataksja, nieskoordynowane ruchy lub nieprawidłowości chodu oraz w większości przypadków hipotonia i czasami paraplegia spastyczna. Po roku, gdy zmiana trwa rok, dziecko nie może stać, a reakcja jest powolna i bardziej widoczna, a dziecko może mieć zaburzenia językowe, zwiększone napięcie mięśniowe (bardziej widoczne dla kończyn dolnych), osłabiony lub brak odruchu głębokiego, dalsze nasilenie ataksji , przerywany ból kończyn itp. W wieku od 3 do 4 lat dziecko jest przykute do łóżka, rozwija się czterokończynowy niedowład, może rozwinąć się oczopląs, objawy uszkodzenia móżdżku. Bardziej widoczne są drgawki, zanik nerwu wzrokowego i powolna reakcja. Badanie dna oka może ujawnić szarawe przebarwienie plamki żółtej, które w późniejszym czasie może prowadzić do ślepoty.

Rozpoznanie tej choroby opiera się na objawach klinicznych, głównie klinicznych objawach układu nerwowego, a także na wynikach badań laboratoryjnych.

Zwiększenie stężenia siarczanu heparanu w moczu. We krwi obwodowej znajdowały się metachromatyczne ciałka inkluzyjne leukocytów. Analiza biochemiczna ciałek inkluzyjnych komórek w tkankach mózgu lub wątroby wykazała wzrost ilości gangliozydów, głównie gangliozydów GM2 i GM3, a także siarczanu heparanu.

Badanie rentgenowskie: Obraz rentgenowski był podobny do mukopolisacharydozy typu I, ale stopień zmiany był łagodniejszy.

Poprawa jakości populacji, prowadzenie poradnictwa małżeńskiego i macierzyńskiego oraz dążenie do zmniejszenia zachorowalności na choroby genetyczne w populacji. W przypadku jednostek należy podjąć skuteczne środki zapobiegawcze, aby uniknąć narodzin potomstwa z chorobami genetycznymi i występowaniem zmienności genetycznych. Podejmowane działania ogólne obejmują badanie przedmałżeńskie, poradnictwo genetyczne, badanie prenatalne i wczesne leczenie chorób genetycznych.

Leczenie: Brak specyficznej terapii, głównie leczenie objawowe.

Rokowanie: Rokowanie jest złe, a większość pacjentów umiera w wieku 4–6 lat.

Należy zwrócić uwagę na diagnostykę różnicową kilku innych zapaleń błony śluzowej.

Choroba może być powikłana oczopląsem, objawami uszkodzenia móżdżku, drgawkami, zanikiem nerwu wzrokowego i ślepotą oraz ataksją z deformacją szkieletu spowodowaną mnogą dysplazją kości i sporadycznie paraplegią spastyczną.